Jakoś nie czuję, że to jest właściwy czas dla Julka na naukę jazdy na łyżwach. Jego wiotkość nie tyle mięśni, co stawów plus konieczność radzenia sobie z równowagą przynajmniej na poziomie przeciętnym, nie rokuje w tej chwili dobrze. Poza tym sam musi zechcieć. Gdy patrzył na Krzysia i tatę jeżdżących po lodowisku, nie wyrywał się ochoczo, żeby tak jak oni i gdzie oni być.
Tak więc, gdy Krzyś z Radkiem pomykali po śliskim, Julek z przyboczną strażą w mojej osobie eksplorował okolicę lodowiska. I tak natknęliśmy się na hałdę zlodowaciałego śniegu. Raj dla Julka! :)
A potem wszyscy z zaróżowionymi policzkami, mocno usatysfakcjonowani powróciliśmy do domu na porcję solidnego rosołu. Niektórzy to nawet wsunęli trzy. Najczęściej używany gest Makatonu w naszym domu to <jeszcze>. :)
my próbowaliśmy Miśkiem ale niestety nie wczuł się w klimat...związał nogi na pingwinie i nijak nie stanął na lodzie...ot tak powitał sezon sportów zimowych.Mam nadzieje że może z nartami będzie choć odrobina chęci...jak na razie zajawka na śnieg i sanki jest duża.pozdro
OdpowiedzUsuńTo dobrze wyczułam Julka ;) Jest asekurant, ale jak poczuje do czegoś miętę, to mimo strachu pcha się w paszczę nieznanego ;) Na lodowisku bez zachwytów wpatrywał się w jeżdżących. Może nie być to jego bajka, co wcale mnie jakoś nie trapi. Chciałabym, żeby nauczył się pływać. Szukam w okolicy jakiegoś fajnego instruktora, który podejmie rękawice. :) Niemniej brawa za waszą próbę postawienia Miśka na lodzie! :)
Usuń