Obserwator-naśladowca (3)

Krzyś z tabletem usiadł przy stole.
Julek obok z tym, co miał pod ręką.
Szkicownik świetnie udawał elektroniczną zabawkę. Wszędobylski palec grał w wyimaginowane gry. Dokładnie jak Krzyś.

Przed balem

Odetchnęłam z ulgą, gdy Krzyś oznajmił, że na bal chce się przebrać za Zorra. Kapelusz, maska i peleryna były (przetrwały dwa lata ukryte w szafie), czarne dżinsy są, w bluzkę się wcisnął (po zeszłorocznym Ninjy). Pozostała szpada. Plastikowy rekwizyt - jedna dycha. Ekonomiczny w tym roku nasz karnawał. A ile zabawy przy tym :)

Skuteczność

Poranek z Julkiem.

Nie chce spać, choć reszta ma jeszcze chrapkę na drzemkę. Kręci się przy Krzysiu. Wyraźnie mu nie w smak, że starszy brat jeszcze chrapie.

Znika. Wraca po chwili z kapciami Krzysia. Kładzie mu je na piersiach (sic!). Znowu znika. Wraca po chwili. Włącza lampkę nocną. Wyciąga pastę do zębów odwróconą zakrętką do góry "uruchamia" w ten sposób mikrofon – osobiście go tego nauczyłam!) i w świetle reflektorów zaczyna głośny śpiew. Wybrzmiewa rockowa wersja „Panie Janie, panie Janie rano wstań!” albo "Ten duch to upiór tej opery" śpiewana mniej więcej tak: dee-dee-de-eeeee-de-eeee!

Koniec spania. 

Proszę jaki skuteczny.

Bez gadania załatwia swoje sprawy.

Wymiary

W liczbach Julek prezentuje się tak:

lat 4 i 3 miesiące
waga 16 kg i 30 dkg
wzrost 98 cm
stopa rozmiar 26

Na Mister America to on nie wygląda ;)

Czytanie

Dziś o Krzysiu. O Krzysia czytaniu właściwie. Rozbudzona chęć i też było-nie było szkolna konieczność składania pojedynczych wyrazów, najpierw głoskami, teraz sylabami weszła na nieco wyższy poziom. Pojawiły się teksty/czytanki/opowiadanki, które czytać trzeba, choć nie zawsze jest na to ochota. Elementarz Falskiego na początku był fajny, ale stał się z biegiem stron nudny. Szczególnie gdy od połowy stycznia wzbogaciłam codzienną dietę rytuałów o porcję dziesięciominutowego czytania. W ferie nie odpuściłam (babcia Krysia też :)). Było trochę buntu, niezadowolenia, ale Krzyś szybko załapał, że 10 minut to całkiem jak mgnienie. Mnie jednak zależało na tym, żeby ta porcja czytania była jak lody – oczekiwane i pyszne. Do połknięcia, a nie przełknięcia z przymusu.

Przypomniałam sobie, że późną jesienią, gdy Krzyś zaledwie posmakował czytania, wybierałam się do Julka przedszkola poczytać maluchom książeczkę. Wybrałam Julka ulubioną „Lalo gra na bębnie”. I wtedy zaskoczył mnie Krzyś, który sam z siebie przeczytał całość. Pojedyncze wyrazy, króciutkie zdania, które układały się w nieskomplikowaną fabułę. To była jego pierwsza książka samodzielnie przeczytana od deski do deski! Postanowił też, że przeczyta o Lalo w Julka przedszkolu. Nie odmówiłam, mimo że czytanie to było z potknięciami, powolne, bez modulacji i intonacji. Krzyś jednak zaliczył debiut czytacza.

Idąc tym tropem zaczęłam poszukiwać książek do samodzielnego czytania dla początkującego czytelnika, o co wbrew pozorom  tak łatwo nie jest. Szperając tu i tam natknęłam się na stronę Czytam Sobie. Wydrukowałam na próbę fragment książeczki z poziomu 1 i … chwyciło. Kupiłam więc w jednej z księgarń internetowych trzy książeczki. I uwierzyłam w ich moc (mają ciekawe ilustracje, krótkie, ale nie nudne zdania, które układają się w historię, zawsze frapującą!). Efekt jest taki, że gdy siadamy do czytania, Krzyś ustala ze mną, ile przeczyta. Zgadzam się na to bez mrugnięcia oka. Bo gdy docieramy do umówionej strony, Krzyś czyta dalej, „wciągnięty” w historię na dobre. I tak powolutku, dziesięciominutowymi kroczkami (nie licząc tych, gdy sam z siebie zaczyna coś czytać) rozbudzam w Krzysiu uczucia do książek - ciepłe i ważne. Niech dziecię me czyta. Na zdrowie! 

W międzyczasie

Był sobie spokój. Teraz go nie ma. Trochę zaległych spraw się zbiegło, trochę aktualnch. Między ustalaniem wizyt u dietetyka (finał rzadko gęstych, gęsto rzadkich kup), endokrynologa i kardiologa, kontrolą u audiologa (Kajetany nam się kłaniają, bo płyn w lewym uchu jest, a nie powinno go być, więc trzeba nowy dren, choć we mnie nabrzmiewa i puchnie niezgoda na coroczny rytuał usypiania, wkładania, wypadania bez żadngo przełożenia na mowę), a wizytą w Uśmiechu Malucha, gdzie dziś konsultacja i ustalenie terminu na wyleczenie zębów Julka pod narkozą, a jeszcze potem wycieczką na Ursynów, żeby wymienić wkładki ortopedyczne u obu chłopaków plus pantofle ortopedyczne Julka (rośnie mu stopa), znalazłam pięć minut dla siebie. I zamiast ogarniać mieszkanie w czasie, gdy Julek baluje w przedszkolu przebrany za pirata, a Krzyś poznaje w szkole ostatnie litery, byczę się na kanapie z rozkoszą słuchając ciszy. Uwierzcie, brudna podłoga wcale nie zakłóca mi odbioru. Została godzina błogiego nicnierobienia. Potem znów wkraczam do akcji.

Pierwsze ferie

Sprzedałam babci Krysi Krzysia. Pomachałam na odjezdne. I wróciłam do domu do Julka i Radka.
Umilkły kłótnie o laptopa, książeczkę z pianinkiem i bajkę na ABC (Reksio kontra Tom i Jerry). Julek zasnął w swoim łóżeczku, obudził w naszym. Ciasno nie było.
Obsługa jednego dziecka powiększa zasoby czasu wolnego o jedną drugą. Jest! Jest czas na spokojną kawę!
Krzyś atrakcjonuje się w Bielsku, gdzie śnieg spadł wczoraj obficie. Dziś w planach sanki, jutro Banialuka, łyżwy i kino we wtorek. Potem ja już przyjadę. Tym razem bez Julka.
Taki czas się naturalnie kształtuje. Na większą samodzielność Krzysia (przygotowania do wakacji - być może jeszcze nie w tym roku) bez mamy i taty. Na spędzanie czasu wspólnie i tylko we dwoje. Raz z jednym synkiem, raz z drugim. Potrzeby chłopaków rozjeżdżają się w różne strony. Trzeba więc dostosować się do ich zaspokajania. Bez szkody dla każdej ze stron.