Kartki świąteczne

W tym roku postanowiłam po raz pierwszy zrobić kartki świąteczne samodzielnie. Poszperałam w necie, poczytałam mniej niż więcej o scrapbookingu, namierzyłam sklep z przepięknymi papierami, wstążeczkami i innymi pierdołkami. Zakupiłam. Odwiedziłam jeszcze po drodze sklep papierniczy. Słowem: przygotowałam się.

Weekend spędziłam na robieniu kartek świątecznych. Pomagali mi Krzyś i Radek, Julek niekoniecznie.

To robienie kartek to była prawdziwa frajda! Jako tako przygotowana do tematu poddałam się sobie. Dobierałam kolory i dodatki według uznania. Swobodnie komponowałam kartki, dbając o estetykę i trzymając się zasady – lepiej z umiarem, niż z przepychem. Przepych, żeby nim się zachwycać, tworzą tylko artyści. Zaangażowałam się maksymalnie i ta kreacja przyniosła mi prawdziwą satysfakcję. To trochę jak z wychowywaniem dzieci. Przygotowana jako tako, kształtuję ich sobą, koryguję zachowania zgodnie z wewnętrznym przekonaniem, a to, jacy w ostateczności się staną, będzie w pewnym stopniu odzwierciedleniem mnie samej. Tak jak te kartki. Tylko z nimi było o tyle łatwiej, że niezadowalające efekty, mogłam na bieżąco korygować, nie czekając na ich ostateczny kształt.

I tak oto zaczęliśmy rodzinnie okres przedświąteczny.

Inspiracją są dzieła (niektóre naprawdę dzieła!) tworzone przez zakątkowe mamy. I otrzymywane od lat kartki, które tworzy pewna krakowsko-przemyska znajoma, a od niedawna również córka tej znajomej. Dziękuję Wam dziewczyny. :)

I jeszcze na koniec postać stworzona spontanicznie przez Radka. Ja musiałam mieć przygotowane wcześniej szablony, żeby według nich ciąć odpowiednio, dopasowywać, kombinować, a mój mąż wziął nożyczki, poruszył wyobraźnię, szast-prast i powycinał bez rysowania takiego oto skrzata. Mikołajkowego. :)