Ostatnie majowo

Na koniec maja wybrałam się z rana na ryneczek nasz miejscowy. A co, dzień bez pracy, dniem na luzie. Zakupiłam prowiantu, z którego zrobiłam zupę botwinkową, ciasto z rabarbarem, postawiłam ogórki małosolne. Na przegryzkę mieliśmy truskawki bez dodatków. Takie zwykłe, czerwone, bez cukru. Mniam. Za jedyne 10 zł kilogram.
Ta-daaam! Sezon świeżyzny warzywno-owocowej uważam za otwarty (uwielbiam zapach koperku!).
I posiedzieliśmy w domu do południa. Deszcz padał, deszcz padał, majowo. Przelotnie. A potem słońce rozbłysło. W kałużach się przeglądało. Raj dla chłopaków. Krzyś atrakcje miał dodatkowe i szalał z bratem ciotecznym o cztery lata starszym. Julek czas spędzał z mamusią. Tłukąc przy okazji słój na ogórki i potem kupując zastępczy w sklepie. W tym samym, w którym jadąc z przodu na wózku oglądał wszystko z pozycji na wprost. I nawet zakomunikował, że pies, palcem wspierając swój wywód. Wypatrzył na półce z karmą dla zwierząt, w których niepodzielnie królował on. I Julek to docenił kwitując ten portret kundla swojskiego słowem hau-hau. Mnie przy okazji przerywając doniosłą chwilę tuż przed wyborem: płyn do naczyń cytrynowy czy pomarańczowy. Pierwszy raz tak zrobił.
A na deser wieczorny, gdy chłopcy zasnęli, wybraliśmy się z Radkiem i winem naszym z winogron (tym razem) na taras. Wyszliśmy i wróciliśmy. Ścigani przez krwiopijczych i nienażartych morderców romantyzmu. Do zobaczenia maju za rok! Madziu-Jubilatko-Ciociu Jeszcze Niepoznana, wszystkiego najlepszego, kochana! :*


Proszę nie pytać, ile razy ubrania były tego dnie przebierane. :))