Tory już były. Brakowało stacji kolejowej. Julek usiadł i zrobił. Nawet bocznicę na niejeżdżące wagony.
A gdy skończył, posprzątał, otrzepał ręce i dostrzegł że bajka. Usiadł obok Krzysia.
Zadziwia mnie.
Nie gada, a siada i buduje coś, co przestaje wyglądać jak nie-wiadomo-co.
Jest pomysł, konstrukcja, wykonanie.
Kilkanaście minut kreatywnej, samodzielnej zabawy.
Stacja rewelacja! Brawa dla Julka!!
OdpowiedzUsuńA mówiłam Ci, że w klasie Czwartego jest chłopiec z zespołem?? Nosi okulary. Bo u niego dla odmiany z uszami jest ok (pytałam mamy) , za to z oczami problemy. ;/
No właśnie ten zespół tak ma, jak nie z jednej strony, to z drugiej, najtrudniej, gdy ze wszystkich stron na raz :(
UsuńFajnie. Będziesz miała okazję poobcować z zespołowcem nie tylko wirtualnie ;)
PS Szczerze, to i Julka oczy wymagają badania. Nie byliśmy z nim u okulisty nigdy. A przez zespół ma wskazanie.