Lęk przed snem

Swego czasu Krzyś był na lękowym odwyku. Opanowaliśmy wtedy zasypianie. Trochę pomogło nam w tym przegadanie tematu, trochę czas, trochę bajki-zasypianki, trochę bajki terapeutyczne (dziękuję raz jeszcze, Izo!). 
Przez kilka miesięcy działał rytuał: czytam – cmok na dobranoc – poducha serce do przytulenia – bajka na CD – wychodzę. Gdy zepsuł się sprzęt audio, bez większych zgrzytów pomijaliśmy odsłuch i Krzyś też sam zasypiał.

Ale.

Ale od czasu do czasu włącza się Krzysiowi czujka i nie chce mnie wypuścić z pokoju. Bajki pod lupą, gry na komputerze w stopniu minimalnym, horrory niedozwolone. O co więc chodzi?

O impuls. Zwykle to postać, która pojawia się w jakiejś bajce lub filmie, tak sugestywna, że zapada w Krzysia pamięć. I straszy. Nie daje dzieciakowi zasnąć.

A że poczytałam co nieco o tych lękach dziecięcych najróżniejszych, przestałam zbywać i lekceważyć potwora („no co ty, boisz się tego cudaka?”). Traktuję go całkiem poważnie.

Więc gdy Krzyś przestał zasypiać po filmie „Siedmiu krasnoludków ratuje Śpiącą Królewnę”, który obejrzał na wycieczce klasowej, zlokalizowałam w wiedźmie przyczynę lęku. Znalazłam zwiastun filmu. Zatrzymałam na tym czarnym charakterze. No suchciel okropny, z parszywym spojrzeniem, mrożącym wszystko dosłownie i w przenośni. W domu - za zgodą Krzysia - odtworzyłam. Zrobiłam stopklatkę i dalej wyżywać się na wiedźmie.  Śmiechem najlepiej! Krzyś załapał. Zaczął z jędzy szydzić, tak że zaczęła się w jego wyobraźni kurczyć. Powtarzaliśmy codziennie rytuał wyśmiewiska z paskudy. Krzyś coraz lepiej zasypiał.

Od soboty znowu czujka, a przecież dzień mega-aktywny (rano basen, wieczorem impreza), poszedł spać o 23.00. Normalnie trzy minuty i chrapałby w najlepsze. Teraz nie dawał mi wyjść z pokoju. Bał się. W niedzielę powtórka. I nic nie chciał powiedzieć. Po krótkim śledztwie namierzyłam w pamięci moment, gdy Krzyś jakiś film od lat siedmiu oglądał w sobotę. Wprost zapytałam, co go w nim wystraszyło.

- Jaszczury! Było ich kilka, z wielkimi zębami.

Jaszczury. Z wielkimi zębami.

- Dobra, narysujesz je, jak wrócimy do domu. A potem przyczepimy magnesami na zmywarce i będziemy celować w nie strzałkami (też z magnesami). Unicestwisz je, Krzysiu! Pokonasz!!

Jak tylko przekroczyliśmy próg, Krzyś pobiegł po kartkę i zaczął rysować. Jaszczury wylądowały na drzwiach zmywarki. 

Od poniedziałku rozprawiamy się z nimi. Na wszelki wypadek są dodatkowo uwięzione magnesami (pomysł Krzysia), a dobro na widłach uwolnione (też pomysł Krzysia). Zasypianie powoli wraca do normy.

Przyczyny lęku Krzysia są konkretne. Strach realny. Tylko rzeczowym działaniem mogę go poskromić. Najważniejsze, że to działa!