Dzień pierwszy.
Pojechaliśmy rodzinnie jak na piknik. Julek pomknął do sali nie oglądając się za nami. Ganiał między zabawkami jak dzika pszczoła. Nie płakał. Zjadł śniadanie, przygryzając panią Lidkę w palec. Bawił się z dziewczynkami, a może odwrotnie - dziewczynki z Julkiem? W przedszkolu spędził dwie godziny na zabawie, a ja w domu na sprzątaniu. Wracał zadowolony i uśmiechnięty. Ja też.
Krzyś weteran nie płakał. Podobno przeżywał i opowiadał o tym, że odprowadził Julka. A pierwsze pytanie, które zadał Radkowi, który go dziś odbierał, było o młodszego brata w przedszkolu. Śmiał się w kułak z opowieści o Julku, który ugryzł palec pani Lidki zamiast parówkę.
JJTB - znaczy Julek Jest The Best;)
OdpowiedzUsuńW ogóle chłopaków masz bombowych!
ps. A Panowie tak w błękitach to przypadkiem?
Za ubranie młodszych panów odpowiadam ja, więc nie przypadkiem. Ale najstarszy z panów na zdjęciu dobiera i ubiera garderobę sam, więc chyba podświadomie dostosował się do młodszych. :D
UsuńWidać, że Julek ma silne wsparcie, a Krzyś jaki opiekuńczy! No tak; "kupą mości panowie" i żadne przedszkole nam nie straszne :D
OdpowiedzUsuńTo pięknie Wam się ten pierwszy dzień przedszkola zaczął.
OdpowiedzUsuńNoo, całkiem nieźle. :)
Usuń