Ewa

W dobie poprawności politycznej nie wypada mówić, że kogoś się lubi bardziej lub mniej. Można mieć na pieńku z dyskryminacją, szowinizmem lub jakimś-izmem-innym w ogóle.
Ale ja jestem niepoprawna politycznie w porywach serca, które nie wybiera, a pęcznieje pozytywnymi emocjami mimo i nie wiem dlaczego.
Bo to jest niezależne od pogody, okoliczności zewnętrznych i atutów wewnętrznych. Po prostu to się dzieje samo. Poznajesz osobę i ją lubisz od razu, bez zastrzeżeń, całą, choć kompletnie nieznaną. Lubisz, kochasz, masz na zawsze w pamięci.
Każda kieszeń mojego wnętrza wypełniła się Ewą.
Dziewczynką z sercem dziurawym, wzrokiem nie takim i z Mamą Wspaniałą.
Była z nami dwie noce, bawiła dwa wieczory i serce skradła. Tak po prostu. Doskonale.
I ciągle rozdziawiam buzię, ile drzwi otwiera ten zespół Julka. Tak zwyczajnie. Mimo.