Kupa

Z dniem pójścia Julka do przedszkola rozpoczęła się faza pierwsza akcji: Bez-pamperson-pielucha-w-odwrocie. Dowództwo objęła p. Agata. W przedszkolu wysadza Julka na nocnik co 15 minut. Żeby nie było potopu, zanim chłopak zakuma o co w tej akcji chodzi, chodzi chłopak w pieluchomajtkach. Które uczy się samodzielnie ściągać i wciągać.
W weekend przejęłam ster. I szybko zrozumiałam, że regularne wysadzanie Julka teoretycznie jest łatwe, praktycznie niemożliwe. Bo musiałabym być z Julkiem jeden na jeden bez balastu domowych obowiązków spiętrzonych po całym tygodniu. Wysadzałam więc, gdy się dało. I nic.
Aż popołudniu przyłapałam gagatka (dieta nie znormalizowała kupali do wymarzonego balaścika, ale przynajmniej na tyle zagęściła sprawę, że wymaga wysiłku delikatnie zauważalnego - pojawił się kuc i stęk). Zaprosiłam syna na nocnik.
Nie musiałam udawać wielkiego ŁAAAŁŁ. HURRRAAA! Głośno radowałam się w rytmie zdobywcy Oskara. Przybiegł Radek, przybiegł Krzyś i wielkie gratulacje. Święto w domu, bo czteroletni Julek po raz pierwszy strzelił kupala w nocnik.
Z rozpędu radości już miałam obdzwaniać rodzinę i przyjaciół, obwieszczać ten sukces na miarę pierwszego samodzielnego kroku, ale nie będę wszak z kupą ładować się ludziom. No i pierwsza jaskółka nie czyni wiosny.
Faza pierwsza akcji trwa.
Faza druga musi jeszcze poczekać.
Julek prowadzi.