Wymówka

Wczoraj rano popłoch. Krzyś oznajmił, że boli go czoło i nie ma siły. Został w domu.

Temperatura była, ale jakoby jej nie było. Dostał przeciwgorączkowy. Pół dnia przeleżał w łóżku. Ja zaczęłam gorączkowo przeorganizowywać dzień następny (z rana lekarz dyżurny przecież).

Popołudniu cudowne ozdrowienie.

Czoło zimne, energia za dwoje (zapas niezły po półdniówce leżenia).

Noc bez zmian.

Zrezygnowałam z lekarza, pojechałam do pracy.

Dogonił mnie SMS od Radka: „Boli go czoło i serce, a wygląda super.” :D

No, stopniowanie Krzyś już zaliczył. Serce i czoło, pa-pa szkoło.

Podobno w ławce nie chce mu się siedzieć.

Zaczęło się.