Wsparcie dla Ewy

Julek miał w przedszkolu koleżankę Ewę. Śliczna, delikatna dziewuszka. Zanim trafiła do przedszkola, przeszła ciężką batalię z nowotworem. We wrześniu Julek poszedł do szkoły, a Ewa do zerówki. Ich drogi się rozeszły. Przez media społecznościowe i kontakt z „Wyliczanką” wiem, co się dzieje u Ewy. A nie dzieje się ostatnio dobrze. Trafiła z bólem brzucha do szpitala. Bakteria jedna, bakteria druga, zakłócona równowaga płynów w organizmie, zapalenie płuc, przed Ewą długie leczenie. Organizm obciążony kilkuletnią walką z rakiem, inaczej radzi sobie z chorobą i inaczej znosi leczenie. Trudniej. Gorzej.

Trzymamy kciuki za Ewę! Gorąco wspieramy ją w walce z chorobą. 

Wczoraj opowiedziałam Julkowi o Ewie. Zaproponowałam, żeby przygotował dla niej kolorowy rysunek. Przekażemy go do przedszkola, które szykuje Pogodną Paczkę Wsparcia dla Ewy. Zasmucił się. Westchnął. Skwitował tym swoim dooobra i zasiadł do rysowania. 

- Co narysujesz Julek? 

- Trawkę. 

Wziął zieloną kredkę i zaczął rysować zielone kreski, źdźbła trawy. 

 - A teraz, co narysujesz? 

- Słońce. 

 Wziął żółtą kredkę i narysował kółko, promienie, oczy, buzię i nos (słońce ma być pogodne przecież). Zaczął myśleć. 

- A może narysujesz Ewę? – nieśmiało zaproponowałam. 

- TAK!!! – a jego tak było nabrzmiałe entuzjazmem i siłą tylko pozytywnych emocji. 

Wziął granatową kredkę i narysował postać. Pomogłam jedynie z palcami. 

- A teraz kogo narysujesz? 

- Julek. 

I machnął swój autoportret. 

- A serce chcesz narysować? – zapytałam. 

- Nie umiem. 

- To ja narysuję, a ty pokolorujesz. Dobrze? 

- Tak. 

Jak ustaliliśmy, tak zrobiliśmy. Julek kolorował i mówił: 

- Ewa chora, kocham. 

Gdy skończył, zapytałam: 

- Może jeszcze kwiatka narysujesz? 

Nie było problemu. Machnął łodygę, płatki, środek i nawet dwa malutkie listki. Sam. 

- Koniec. – oznajmił. – Dla Ewy. 

Nie odkładajmy na jutro ważnych spraw. A ważne są: człowiek obok, wsparcie, empatia. Julek nie czekał. Julek działał.