Przygotowania do I Komunii Św.

Jesteśmy w samym środeczku finiszu przygotowań do Pierwszej Komunii Świętej.
Ta wielka machina, która ruszyła wraz z rozpoczęciem roku szkolnego, teraz zaczyna przyspieszać. Całkiem mocno.
Przedsięwzięcie wielowymiarowe.
Wymiar organizacyjno-logistyczny układany w głowie, od września, na kartkach papieru (lubię mieć pod ręką listę rzeczy do przygotowania, zamówienia/zrobienia, odhaczenia). Teraz wchodzi w fazę realizacji. Efekt wyjdzie w finale. ;)
Wymiar ubraniowy załatwiony (wszyscy moi panowie ubrani, z wyjątkiem mnie, ale kobieta zawsze ma jakieś ale i pusto w szafie ;) ). Chłopcy przystąpią do Komunii Świętej w komżach jednego wzoru, który wybieraliśmy na jednym z pierwszych spotkań komunijnych. Szata liturgiczna zamówiona, uszyta i odebrana (tuż po świętach wielkanocnych). W miejscu, gdzie przymierzaliśmy komżę, kupiłam Krzysiowi spodnie, koszulę i muszkę. Buty już miał. Strój kompletny.
Wymiar duchowy. Najważniejszy.
Ewoluuje. Wspomagany ogromną liczbą modlitw znanych i do nauczenia, definicji często trudnych do zrozumienia, obecnością w kościele. Wspólnie przygotowujemy się do tego dnia. To bardzo łączy i wzmacia więź między nami.
Teraz jesteśmy przed, po i w trakcie prób w kościele. Trochę obawiałam się natężenia tych spotkań. Jest jednak szczególna atmosfera - trochę uroczysta, trochę napięcia, trochę rozbawienia, trochę niepewności, trochę oczekiwania. To bardzo łączy. Czuję się częścią tej wspólnoty. Rodzice na tyłach wstrzymują oddech, gadają po cichu o wszystkim, wspólnie się modlą, śpiewają. Dzieci mylą teksty, fałszują, gubią krok. Jest to tak urocze, uczciwe i szczere, że kompletnie nie marzę o perfekcjonizmie i profesonalizmie. Zresztą jest niepotrzebny w tym miejscu. Wszak to nie teatr. Tu rządzą serce i wiara.
14 maja, godz. 10:15, kościół pod wezwaniem św. Anny w Długiej Kościelnej. Trzymajcie za nas kciuki! :)