Siedem

Nicpoń. Uśmiech na bakier. Iskierki w oczach. Skok tu, przewrót tam i sosna jego. Ta, której na wszelki wypadek z okna kuchni nie widać. Grzeczny przeplata się z niegrzeczny. Obowiązek nie jest kulą u nogi, chyba że mama każe posprzątać. Ciekawość wszystkiego jeszcze wrze. Wrażliwość bywa równie intensywna co złość i upór. Gościnność i opiekuńczość potrafią mnie zadziwić, bo wyłażą niespodziewanie, nieadekwatnie do zachowania z chwili przed. Dzielny w potyczkach dentystycznych i bojączkach z różnego powodu. Zazwyczaj uśmiechnięty. Daje się lubić. Kochać od zawsze, które zaczęło się wtedy. Na tym przystanku przy pl. Bankowym z pękiem żółtych tulipanów i uśmiechem, który pozwolił odetchnąć. Marzenie zaczęło się spełniać.

Mój starszy syn. Mój Krzyś. Mój siedmiolatek.