Ładny, zgrabny, miły. Uśmiech pełen wdzięku. Twardy negocjator. Lubi postawić na swoim i wszystkich na baczność. Dynamiczny, z poczuciem humoru i buntem na wynos. A, ma zespół Downa. Ciągle o tym zapominam. Serio. Tylko jego rozwój i ciekawskie spojrzenia przypominają czasem, że ma.
Przed państwem - Julek, młodszy brat Krzysia. Obaj to moi synowi.
Dumna z nich ja!
Przeglądam w komputerze zdjęcia dzieci z zespołem Downa. Julek zagląda mi przez ramię. Zatrzymuje wzrok na chłopcu w swoim wieku.
- Julek. - stwierdza.
No nie Julek. Poza tym identyfikacja przebiegła prawidłowo. ;)
Kiedy Julek widząc zdjęcie chłopca w swoim wieku odnalazł na nim siebie właśnie przez wspólne cechy zewnętrzne charakterystyczne dla zespołu Downa. Taka identyfikacja bez definiowania jej bo to na razie poza świadomością Julka. :)
Dla dzieci nie ma różnic, ani żadnych zespołów! I to jest piękne!
OdpowiedzUsuńKiedy Julek widząc zdjęcie chłopca w swoim wieku odnalazł na nim siebie właśnie przez wspólne cechy zewnętrzne charakterystyczne dla zespołu Downa. Taka identyfikacja bez definiowania jej bo to na razie poza świadomością Julka. :)
UsuńI tak niech zostanie. Definiowanie nie jest mu do niczego potrzebne! :)
OdpowiedzUsuńMasz rację. Definiowanie może mocno ograniczać. ;)
Usuń