Cyfry

W końcówce roku szkolnego mogę śmiało stwierdzić, że Julek zaprzyjaźnił się z cyframi. Zaczyna je stosować w praktyce. Samodzielnie inicjuje zastosowanie. Bezbłędnie odczytuje.

Julek jest fanem "Minionków". Na Netfliksie (dopóki jeszcze były) oglądał w prawo i w lewo, w dół i w górę trzy części. Czwartą (z bratem bliźniakiem) raz obejrzał w telewizji. Zakodował jednak trzy części. Te, które namiętnie oglądał na filmowej platformie. Gdy więc dowiedział się, że w lipcu w kinach będą nowe Minionki, odparował bez zastanowienia:

- Minionki cztery?!!! - wprawiając mnie w całkiem spore osłupienie. 

Liczenie dni, które zostały do weekendu, też opanował. Zawsze na początku tygodnia upewnia się, ile dni będzie chodził do szkoły. I gdy odbieram go ze szkoły, np. w środę, Julek pyta:

- Mama, minął?

Gdy tylko usłyszy potwierdzenie, że tak, minął kolejny dzień, oblicza, ile zostało i pyta:

- Mama, trzy?

- Tak. Jeszcze trzy dni.

- I kiełbaska?

- Tak i wtedy będzie sobota.

Namiętnie dopytuje o godzinę. Odpowiadamy. Radek czasem uprzedza Julka. 

- Julek, która jest godzina? - pyta. Zazwyczaj Julek odpowiada 'nie wiem'. Ale gdy ma w pobliżu elektroniczny wyświetlacz z godziną, potrafi odpowiedzieć:

- Tata, jeden-cztery-pięć-osiem. 

14:58. Opanowanie tego, że jest za dwie minuty piętnasta czyli czternasta pięćdziesiąt osiem, to śpiew przyszłości. Odległej przyszłości. 

Tymczasem cieszymy się z obecnych postępów. :)